ธรรมะมีคำพูด

ธรรมะมีคำพูด แต่คำพูดไม่สามารถสื่อไปถึงความลึกแท้ของธรรมได้ คนจะเข้าใจลึกแท้ของธรรมได้ต้องปฏิบัติให้รู้ซึ้งถึงจะถึงจุดซึ้งของธรรมนั้นๆ

ธรรมะ คือ เป็นสิ่งหนึ่งของธรรมชาติที่เราเห็นอยู่ และพลังที่อยู่ในธรรมชาติที่ทำให้ก่อเกิด ดำรงอยู่ และแปรเปลี่ยนไป คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

อันนี้เป็นธรรมชาติที่ทุกวันที่เราต้องเห็นต้องพบเจอ ตัวเราก็เป็นหนึ่งในธรรม

สภาวะ คือ สิ่งต่างๆ ดำรงอยู่ เช่น มีแดด ก็ต้องมีร้อน ฝนตกก็ต้องมีน้ำลงมาเฉอะแฉะ ถ้าสภาวะธรรมนี้หนาว ก็ต้องมีลมหนาว นี่แหละสภาวะธรรมนั้นๆ

แล้วคนธรรมดาจะเอาไปใช้ก็ได้ เพราะเราอยู่ในธรรมดา เพราะเราอยู่ในธรรมอยู่แล้ว เพียงแต่เราไม่รู้ จึงไม่ได้เรียนรู้ธรรม จึงต่อต้านธรรม เราจึงเป็นทุกข์

เช่นมีความทุกข์ คือ เราหิวข้าวแล้วไม่กินข้าวเราก็ทุกข์ ทุกวันนี้เราอยู่กับธรรมอยู่แล้วไม่ต้องไปหาที่ไหน เพียงแต่ว่าเราไม่ได้เรียนรู้เท่านั้นเอง

เราจะใช้ธรรมอย่างไร ก็ต้องใช้ให้เกิดประโยชน์ เช่น หิวข้าวแล้วเราไม่กินข้าว ถ้าเรารู้ธรรม เราหิวข้าวเราก็รีบหาข้าวที่ดีๆ มากิน ก็จะเกิดกำลังพลังงานในนั้น แต่ถ้าคุณไม่กินข้าวก็จะหมดแรง เป็นลม ฯลฯ

สรุป ธรรมก็คือชีวิตประจำวันนี้เองไม่ต้องไปหาที่ไหน เราต้องอยู่กับธรรมตลอดเวลา เพราะว่าเราต้องอยู่กับธรรม อาศัยธรรม และต้องปฏิบัติเรียนรู้กับธรรม แล้วเราถึงจะอยู่ได้


ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์