"หลงเสียงนาง" "ติดศาลา"


คำว่า "ติดศาลา" และ "หลงเสียงนาง" เป็นคำปริศนาธรรม บ่งบอกถึงการเข้าไปยึดมั่นถือมั่น ยึดติดภูมิความรู้ ยึดติดในภูมิปัญญา ยึดติดในภาวะธรรมนั้นๆ ขอแยกออกเป็น ๕ ประเด็น ดังนี้


ประเด็นที่ ๑ ยึดติดในความดีของตน ผลงานของตน ไม่ยอมแบ่งปันคุณงามความดี ทำดีแล้วยึดติดในดีของตน จึงไม่ก้าวพ้นแห่งความดีนี้


ประเด็นที่ ๒ หลงในภูมิของตน ไม่อยากได้ดีไปกว่านี้ แม้ว่าจะมีใครมาเตือน ชี้แนะ แนะนำอย่างไร เขาก็คิดว่าสิ่งที่ตนเองทำอยู่นี้ดีแล้ว ไม่อยากจะเลื่อนภูมิ ก้าวขึ้นทางภูมิปัญญามากกว่านี้ ไม่อยากก้าวหน้าไปกว่านี้


ประเด็นที่ ๓ หลงภูมิของตนว่าดีแล้ว อะไรมาว่าก็ไม่ยอม คือ หลงอยู่ในมิติของตนเอง เหมือนปลาวนในกะละมัง ว่ายอย่างไรก็วนอยู่ในกะละมังอยู่ดี ไม่ยอมออกจากที่ครอบกะลา


ประเด็นที่ ๔ หลงโดยไม่รู้ว่าตนเองหลง และไม่ยอมรับว่าตนเองหลง ข้อนี้อันตรายมาก สำคัญมาก เพราะว่าตนเองเข้าสู่ภาวะแห่งอวิชชา โดยไม่รู้ตัว จึงออกจากศาลา ณ ตรงนั้นได้ยากมาก


ประเด็นที่ ๕ หลงเสียงนางจริงๆ คือ เขาพูดเพราะ เราก็หลงใหลชอบใจ หลงใหลในกิริยาท่าทาง ความสวย ความงามในตัวเธอ


ฉะนั้น เราจะรู้ว่าเราหลงยึดติดในศาลาหรือว่าหลงเสียงนางหรือไม่ ทางที่ดีเราควรให้ผู้รู้ ครูบาอาจารย์ กัลยาณมิตร ตรวจสอบเรา เราจึงจะพ้นศาลา หรือเสียงนางนี้ไปได้

อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์